En daar is hij, zoals beloofd; deel 2 van Costa Rica met kinderen! Vorige week deelde Lonneke in dit blog artikel al waarom Costa Rica met kinderen bezoeken zo’n geweldig idee is en al het moois dat in het zuidwesten te zien is. Vandaag deelt ze hoe de rest van hun reis eruit heeft gezien met nog veel meer tips en ervaringen. Wij wensen jullie dan ook heel veel leesplezier toe!
De route richting Quepos
Vanuit Hotel Cerro Lodge vervolgen wij onze rondreis door Costa Rica met kinderen richting Quepos. De route brengt ons een klein stukje langs de prachtige kust. Ik hou van het water, van de zee, van de oceaan. Dit keer de noordelijke stille oceaan. Nou stil is die niet kan ik je vertellen! Vanaf een afstand zie je de golven met grof geweld tegen de rotsen aan ketsen. De natuur is ruig en groen en er volgen weer heel wat bochten.
Een bandje of tabletten tegen wagenziekte is een aanrader als je kinderen er gevoelig voor zijn.
Op verschillende plaatsen heeft Costa Rica tropisch regenwoud, maar langs de weg ziet ieder stuk groen er voor ons uit als jungle. Het is er zo mooi!
Vista Los Suenos Adventure Park & Royal Butterflies
Voor de waaghalzen passeer je onderweg Vista Los Suenos Adventure Park. Je kunt hier ziplinen, een ATV jungle adventure met watervallen ondernemen, extreme canyoning of paardrijden door de jungle.
Voor de minder avontuurlijke levensgenieters zit een stukje verder Royal Butterflies. Een leuke activiteit voor op een reisdag in Costa Rica met kinderen voor alle leeftijden. Je leert alles over de verschillende ontwikkelingsstadia van de prachtige gekleurde vlinders in de tuin omringd door fruitbomen. Je kinderen zullen hier ontzettend veel van leren en het nooit meer vergeten!
Ons verblijf bij Hostel Plinio
Wij hebben via booking.com een hostel geboekt in Quepos; Plinio. Het hostel ziet er leuk uit. Het is in de lengte tegen de berg aangebouwd. De houten huisjes hebben flinke verticale boomstammen aan de voorkant voor de stevigheid. De rest is met latjes en golfplaten afgemaakt. Het ziet er kleurrijk en gezellig uit!
We parkeren de auto recht voor de deur en lopen over de kronkelige trappetjes met weelderige begroeiing langs de zijkanten om naar de receptie te gaan op de eerste verdieping. Het zijn twee flinke trappen omhoog. Al een heel avontuur op zich. De receptie heeft een open voorkant, er hangen hangmatten die voornamelijk gevuld zijn met luie twintigers die bij liggen te komen van de kennelijk zware avond daarvoor. Er is een enorme boekenkast waar je mag lenen of ruilen. Time to relax schreeuwt deze plek.
We zijn aan de vroege kant en onze kamer is nog niet in orde dus we gaan eerst lunchen. We dalen weer 1 trapje af en lopen dan over het smalle paadje richting het zwembad. Een kleine teleurstelling; door de storm van afgelopen week is het zwembad ietwat groen uitgeslagen en ziet er niet aantrekkelijk uit. De backpackers die er al langer zitten bevestigen dat dit inderdaad niet heel de tijd zo is geweest. Ze werken aan een oplossing. Alleen pech voor ons want we zitten hier maar 3 dagen.
Het restaurant bestaat uit een bar en een paar kleine tafeltjes en het is aan alle kanten open. Ze draaien een lekker relaxt muziekje. We eten quesadilla’s, taco’s en nacho’s. Dat staat hier op iedere menukaart. Al met al een lekkere lunch op een bijzondere plaats.
Als je mazzel hebt krijg je bezoek van twee rode ara’s, die op de hoge palen op een meter of 10 van het restaurant staan.
We hebben gekozen voor de familiekamer en die valt zeker niet tegen! We lopen naar de tweede verdieping, en worden naar de hoek geleid. Een prachtig groot terras met een heerlijke bank kondigen onze kamer aan. Als we binnenkomen is het even schrikken. Er staat een stapelbed met een eenpersoonsdeel boven en een twijfelaar onder. Oei. Dat is wel wat krap voor 4 personen. Maar dan wijst de vriendelijke dame ons op de trap. We hebben een bovenverdieping! Daar staat in de kamer een prachtige kingsize bed uitnodigend te stralen. Ow yeah baby! Ik heb direct zin om erin te duiken.
Er is geen airco maar die heb je ook niet nodig want er zijn ook geen ramen. De kamer heeft aan 3 wanden open venster geheel bekleed met horren. Helemaal top. En als klap op de vuurpijl een grote ventilator. In het beneden deel staat ook een grote ventilator. Hier zitten maar aan één kant vensters waardoor het daar wel iets warmer is. Maar nog steeds prima te doen! Wij waren hier eind april.
Voor het hostel staat een enorme boom. Maar dan ook echt een enorme boom. Zeker 20 meter hoog en met een prachtige grote vertakte bovenkant. Er groeien een soort vreemde kastanjes in. Als het heeft geregend ruiken ze een beetje muf. Maar vanaf mijn kingsize bed is de boom uitgelicht door de voorkant van het hostel en het is echt zalig om vanuit mijn bed naar deze prachtige boom te kijken. Ik lig te genieten!
Espadilla beach
Eind van de middag besluiten we nog even naar het strand te gaan, Espadilla beach genaamd. Het is maar tien minuutjes rijden. We hebben gelezen dat er veel criminaliteit is hier, dus we parkeren de auto en zoeken een plaatsje op het strand in de buurt. Even een oogje in het zeil houden. Er ligt een smoezelige man met een half gebit op het bankje voor de parkeerplaats. Hij biedt aan om de auto in de gaten te houden. Ik zou direct betalen maar mijn man vindt het een oplichter en loopt stug door. Ik lach nog een keer extra vriendelijk en zeg sorry. Ik wil ook niet dat hij de onze aanwijst als ze in komen breken.
Er staat een enorm bord over een mui bij het betreden van het strand. Ik herken de mui direct en we gaan wat verder aan de zijkant zitten. Niet te dicht in de buurt van dat enge ding.
De zon brandt lekker dus ik ga met de meiden het water in. Voorzichtig, steeds een klein stapje verder en even voelen wat het water doet. De stroming valt goed mee. Er lopen lifeguards rond en er zijn surfers bezig. De golven gaan flink tekeer en we spelen wat in het water.
Ik sta tot mijn heupen in het water en zet een stapje naar voren en voel direct dat ik 15 centimeter zak. Ik zie dat we wat afgedreven zijn de verkeerde kant op. Direct instrueer ik Lisabel (de oudste van 13 jaar) om terug te draaien. Annelot dobbert op haar zwembandje nog een metertje voor mij in het ondiepere stuk. Ze kan goed zwemmen maar ze vindt het in de zee altijd fijn om iets van houvast te hebben.
De volgende 10 seconden voel ik dat ik niet meer terug kan komen, begint er een surfer tegen mij te gillen dat ik terug moet, roep ik dat dat niet gaat, gooit hij zijn surfboard dat met een kronkelig touwtje om zijn pols zit naar Lisabel en trekt haar terug onze kant op, ik krijg een hand en een ruk, …. en we staan weer tot onder onze bikinibroekjes in het water. WOW! 10 seconden. Meer was het niet. Dat escaleerde snel! We lopen uit het water waar ik direct aangesproken word door de lifeguards. Dat daar een mui zit… joh, je meent het. En nee meneer, dat ga ik echt niet meer doen. Voordeel van worldschooling; de meiden weten nu precies wat een mui is en wat je moet doen, en vooral ook wat niet!
We nemen nog een drankje op het terras wat aan het strand ligt en gaan dan lekker terug naar ons hostel.
Ontbijten in Costa Rica
De volgende ochtend ben ik vroeg wakker door het licht. Maar het is een zalig plekje en ik geniet even van de stilte. Om 8 uur gaan we ontbijten. Op heel veel plaatsen in Costa Rica is het ontbijt maar tot 9 uur dus echt uitslapen zit er niet in. Er is in de middag regen voorspelt dus we gaan lekker vroeg naar het strand.
Een dagje strand en dineren bij El Avion
Net voor het strand staan er mensen op de weg. Of wij naar Manuel Antonio park gaan of naar het strand? Strand is ons antwoord.
Die avond dineren we in een speciaal restaurant dat om een vliegtuig heen is gebouwd; El Avion. Kennelijk met een twijfelachtige oorsprong uit de tijd dat Costa Rica Irak hielp aan vliegtuigen in de oorlog. Eentje is neergestort, de andere staat hier. Het uitzicht is geweldig en de kaart is uitgebreid. Zorg dat je hier bent voor zonsondergang want het is prachtig!
Een jungle boottocht in Rio Cotos
Daarna rijden we richting Rio Cotos voor een jungle boottocht. Op de bonnefooi. Eerst maar eens even kijken hoe het eruit ziet. We worden echter begroet door een uiterst vriendelijke en spraakzame Costa Ricaan. Er is nog plaats op het bootje dat over een half uur vertrekt. Top! Het is bloedheet. En ook al zitten we op de boot in de schaduw, het zweet gutst van mijn lijf af. Annelot doet het daar niet zo goed op.
We varen door de mangrove en het is onwaarschijnlijk prachtig om te zien. Al die boomwortels en takken. Onze gids heeft een groen laserstraaltje waar hij dingen mee aanwijst. We zien Jesus Christ Lizards. Ze heten zo omdat ze over het water kunnen vluchten als het moet. De mannetjes hebben indrukwekkende uitsteeksels op hun kop en rug. Ze hebben kennelijk model gestaan voor bepaalde exemplaren in Jurassic Park. Een stukje verder spotten we een luiaard met een baby.
We worden uitgenodigd om op slippers uit de boot te gaan de jungle in. Ik twijfel even maar Lisabel heeft er wel zin in. Floris en Annelot bedanken vriendelijk en blijven liever in de boot. Aangekomen in “de jungle” zie ik een voetgangers pad met prullenbakken een meter of 10 van waar wij staan. Ahhh oké, dit gaan we wel overleven.
De luiaard en baby zitten vrij laag en het is prachtig om te zien. Een stuk verder vinden we een troep apen. Het zijn schattige kleine brulaapjes (zoals Marcel uit de serie Friends voor de kenners). Het lijkt mij niet helemaal ’toevallig’ dat we ze hier spotten. Ze zijn duidelijk gewend dat ze hier iets lekkers krijgen. Ik doe ontzettend mijn best om de 20 blauwe kano’s niet op mijn foto te hebben.
De aapjes komen op de boot om banaan van de gezichten van toeristen te likken. Die hier zichtbaar van genieten. Wij staan hier niet achter. Maar volgens de gids kan dit geen kwaad omdat toeristen ze niet mogen aaien.
Deze mensen verdienen hun geld op deze manier en ik begrijp het best. Het is alleen net een tikkie doorgeslagen als je het mij vraagt. Maar ja, de gemiddelde toerist haalt rare fratsen uit voor de perfecte insta-foto.
We zien nog een slang in een boom hangen en een krokodil van zeker 2 meter aan de kant in het water liggen daar waar de kano’s ook langs moeten. Op dit moment ben ik even dankbaar dat mijn wederhelft iets minder avontuurlijk ingesteld is dan ik en dat ik dus niet in die blauwe kano zit nu.
We zien verder prachtige vogels, nog meer apen en een ontelbaar aantal Jesus Christ Lizards. Ik vind de tocht absoluut de moeite waard en de kinderen waren echt mega enthousiast! Ik vind het alleen ontzettend jammer dat ze de dieren niet met rust laten. Maar Costa Rica leeft van toerisme en ik denk dat dit op heel veel plaatsen gebeurt.
Terug richting San Jose
Aan de oostkant van Costa Rica loopt alleen een kronkelige bergweg naar de noordkust. Ik word al misselijk als ik eraan denk dus we besluiten dat we beter terug kunnen rijden richting San Jose. Waze, de routeplanner app is het met ons eens.
We komen langs de krokodillenbrug en de kinderen hebben zin om nog een keer bij Hotel Cerro Lodge te slapen. We krijgen dezelfde kamer als de eerste keer en vooral de jongste vindt dat heerlijk.
De meiden duiken snel het zwembad in. Er komt een prachtige rode ara even uit het zwembad drinken. Ik eet hier nog een keer een geweldige salade en de rest van de familie gaat voor de zalige pizza’s en pasta pomodori.
Midden in de nacht worden Lisabel en ik wakker van een soort gegil in het bos. Het duurde zeker een half uur en het was een vreemd geluid. De volgende ochtend vraag ik bij de receptie wat dat geluid was. Het bleken Congo apen te zijn die ruzie maakten. Oké, weten we dat ook weer.
We vervolgen onze reis richting de Caribische zee
De rit naar Puerto Viejo is de moeite waard! Sommige wegen zijn echt goed, maar dan ineens houdt de weg op. Als in; het asfalt houdt op en er is een hobbelig zanderig wegdek vol grote keien. We overnachten nog een keertje om het leuk te houden. Maar vanaf San Jose naar Puerto Limon kunnen we last minute niet echt een geschikt hotelletje vinden.
Ons verblijf bij Hotel Los Rios
We overnachten in Hotel Los Rios. De kamer is prima en er is een zwembad. De sfeer is echter niet heel gezellig en de eetzaal is verlaten. Wij zijn die avond de enige gasten. Ik denk dat dit meer gebruikt wordt voor zakelijke gelegenheden. Na een schamel Costa Ricaans ontbijtje rijden we snel door.
Er zijn ontzettend veel bananenplantages onderweg
De trossen zijn afgedekt met blauw plastic. Ik denk om ze mooi groen te houden. Uit mijn tijd als student-groentenboer weet ik dat bananen langer groen blijven als je ze in het donker bewaard. Maar op zo’n plantage ziet het er vreemd uit.
Hoe dichter we de Caribische kust naderen hoe hoger het gehalte aan groen, geel en rood is. De kust is mooi, het water is blauw en de palmen sieren de kustlijn. Maar het is zeker niet de mooiste kust die we gezien hebben tijdens onze reis. Op sommige plaatsen is het zand verrassend genoeg zwart.
Er zitten hier volop restaurantjes en winkeltjes. Op sommige stukken staan gezellige kraampjes met armbandjes, kettingen, pareo’s en uiteraard; luiaard knuffels.
Ons verblijf bij Cariblue Beach and Jungle Resort
Recht aan de weg ligt ons resort, Cariblue Beach and Jungle Resort. Het is echt werkelijk een prachtig resort en we krijgen kamernummer 1. Hij bestaat uit twee delen die door een laag muurtje van elkaar gescheiden zijn. De kamer is erg ruim en er hangt een tv, er staat een koelkast en een klein tafeltje met stoeltje.
De openslaande deuren geven toegang tot ons eigen terrasje met stoeltjes, een hangmat en uitzicht op het kleine zwembad. Er loopt een flinke parade met mieren voorbij. Nou denk je waarschijnlijk gatver lekker dan. Maar dit is een feestje. Bijna elke mier draagt een bloemetje mee naar het nest. Het lijkt of ze allemaal een hoedje dragen. Wat zou ik daar graag een keer binnen kijken. Hoe kleurrijk zal dat zijn onder de grond?
Bij het restaurant zit een groter zwembad met een wetbar, oftewel een met je billen in het water-bar. De kinderen vonden dit fantastisch! Je kunt er heerlijk lunchen in Costa Rica met kinderen en iedere dag is er een happy hour waar je van heerlijke cocktails kunt genieten.
De eerste dag zien we al gelijk een agouti met baby over het resort lopen. Dat is een soort kleine capibara. Er zitten zwarte apen in de enorm hoge bomen langs het zwembad, die je al dobberend kunt aanschouwen. Heel bijzonder! Dit plekje is echt te gek!
In de vroege ochtend als het pad nog wat vochtig is kun je gifkikkers zien. Er hangt hier en daar een prachtige middelgrote spin in een groot web, maar we hebben geen enkele spin binnen gehad.
Twee keer per week kun je meedoen met de gratis yogales. Iets grotere kinderen zijn ook welkom. Annelot (9 jaar) heeft de helft van de les meegedaan en kon toen zelf weglopen. Voor Lisabel van 13 jaar was het goed te doen. Dit was erg leuk om samen te doen.
We bezoeken nog een keer een strandje bij Punta Uva. Het is een heerlijk strandje, maar ons zwembad is dit keer zo geweldig dat we voor de verandering het zwembad verkiezen boven het strand.
Lisabel en ik gaan nog een keer shoppen in het dorpje. Er liggen best leuke dingen maar de prijzen zijn echt belachelijk hoog. We houden het bij een paar kleine souvenirtjes. Maar je kunt hier ook erg leuk kleding shoppen!
Verder vloog er met regelmaat een toekan over het zwembad, viel er een keer een leguaan in het zwembad die ontsnapte aan een vogel en viel er 1 keer een aap een meter of 20 uit de boom. Alles kwam goed, maar spannend was het wel.
Ons verblijf bij Hotel Suerre
Op weg naar het vliegveld overnachten we nog 1 keer in Hotel Suerre. Dit is een groot complex, het lijkt meer op een motel. Ook dit heeft een zakelijk tintje maar de sfeer is goed en er zit een enorm wedstrijdzwembad bij waar je gratis gebruik van kunt maken. Een erg leuke stop voor een nachtje!
Onze tijd in Costa Rica met kinderen zit er helaas weer op
Wat ons betreft is Costa Rica met kinderen ontzettend geschikt voor een reis met kinderen in alle leeftijden! Wij komen er dan ook zeker ooit nog een keer terug.
Staat een bezoek aan Costa Rica met kinderen ook op jullie wensenlijstje? En heb je vragen aan Lonneke? Stel ze gerust in een reactie onderaan dit blog artikel. Ook als je nog meer tips hebt; deel ze gerust 😀 !
3 Reacties
Ik heb zelf geen kinderen, maar Costa Rica ziet er sowieso uit als een prachtige locatie! Op die grote spin na dan 😉
Varen met de kinderen door de mangrove moet een unieke ervaring zijn.
Ziet er aller sinds prachtig uit.
Vooral de papegaaien vind ik super mooie.